منشور موسسه

ما برای خود وظیفه ای جز بارور کردن استعدادها و توانایی های بالقوه توان یابان قائل نیستیم. ما تلاش داریم در حد امکانات محدود خود و کمک از دیگران و استفاده از فکر و اندیشه توان یابان استعدادهای آنها با بارورتر و خانواده و محیط زندگی آنها و در نهایت جامعه را طراوت و شادی بیشتری بخشیم.
اصالت مؤسسه خود را به عنوان یک مؤسسه "مردم نهاد" شناخته و ویژگی بارز " غیردولتی" و " غیر سیاسی" بودن آن را موکداً حفظ می کنیم .

بر این باوریم که:

گستردگی معلولیت (از هر 10 عضو جامعه یک نفر دچار نقص جسمی، حسی، حرکتی و ... می باشد) کوششهایی را در جهت آموزش ویژه این افراد می طلبد تا بتوانند از مواهب یک زندگی دلپذیر و عادی مانند دیگر همنوعان گروه سنی خود برخوردار باشند.
1. جهل، غفلت، خرافه و ترس از جمله عوامل اجتماعی هستند که در پهنه تاریخ، افراد معلول را منزوی ساخته و موجبات کندی یا توقف رشد آنها را فراهم می آورد.

2. جمع آوری اعانه و پرداخت مقرری، شکستن حرمت معلول را باعث شده و در نهایت معلول جسمی- حرکتی را به معلول اجتماعی تبدیل می نماید.

3. نیکی، نیازی فطری و نیکوکاری، پاسخ به نیاز درونی انسان است. همیاری محبت آمیز پژمردگان را شاداب، ناتوانان را توانا و مأیوسان را امیدوار می سازد.

4. از عوامل رضایتمندی انسان احساس توانایی زیستن بدون اتکاء به دیگران است پس همچون دیگر اقشار جامعه، معلولان نیز باید از داشتن فرصتهای شغلی شرافتمندانه و کسب روزی حلال برخوردار باشند.

5. توانبخشی حرفه ای عاملی مؤثر در کاهش یا رفع محدودیتهای معلولین است. پس چرا نتوان کلمه "توان یاب" را جایگزین کلمه معلول نمود، انتخاب ما همانند مؤسسات مشابه ما اینچنین است و خود را نیز "توان یار" می نامیم.

6. توان یابانی که به رایگان از مواهب آموزشی و توانبخشی حرفه ای بهره مند شده اند، خود را در حد توانایی متعهد به مشارکت و ارائه خدمات مادی و معنوی متقابل به دیگر توان یابان و مؤسسه میدانند.